Zondag 11 juli 2010 was weer zoals vanouds ons jaarlijkse tête-à-tête toernooi en zou er worden gestreden om de eerste prijs en de bijbehorende wisseltrofee. Maar deze editie van het toernooi is memorabel geworden. Dat kwam door de volgende bijzonderheden. Allereerst natuurlijk de speeldatum.
11 juli 2010 was namelijk ook de dag dat Nederland 's avond de finale moest spelen voor het wereldkampioenschap voetbal. Dit keer was Spanje de tegenstander en wie weet.....zou de gouden Fifa wereldbeker nu eindelijk voor 4 jaar vanuit Zuid-Afrika in het huidige Oranje Vrijstaat komen te staan.
En verder was het een zomerdag met uitzonderlijk hoge temperaturen van ver boven de dertig graden, die het spelen in de middag eigenlijk onmogelijk maakten. Sommigen kregen het dan ook overdag al Spaans benauwd en 's avonds zou dat alleen nog maar erger worden voor de buis.
Maar er was nog meer bijzonders aan deze dag. Zoals u wellicht weet is er aan dit toernooi sinds jaar en dag een wisseltrofee verbonden. In 1993 voor de eerste keer uitgereikt en in gebruik tot op deze zondag. Gebruikelijk bij bekers en trofeeën is dat de meningen over het uiterlijk ervan nogal uiteen kunnen lopen. Ook deze trofee heeft altijd bijzonder veel stof tot discussie gegeven. Hij houdt een beetje het midden tussen de maquette van een oude Griekse tempel en een klassiek koffietafeltje. En zoals altijd waren de mensen die hun afkeuring erover uitspraken meestal degenen die hem nooit hadden gewonnen. Vorig jaar had Ruud van Hintum de trofee nog trots in ontvangst genomen en volgens goed gebruik deed Ruud nu weer mee en leverde de wisseltrofee voor deze editie weer in. Bij Ruud had de trofee kennelijk niet op een prominente plaats in huis gestaan gezien de laag stof die bij inlevering op het kleinood zat en Maria van Heumen prompt een hoestbui bezorgde. Maar dit terzijde.
In het jaar 2000 werd onze vereniging twee nieuwe leden rijker. De meesten onder u kennen ze wel; Arie van Lieverloo en Tonnie van Buren. Net voor het tête-à-tête toernooi waren ze allebei jarig geweest, een dag na elkaar. En omdat ze nogal wat familie hebben, vieren ze hun verjaardag op dezelfde dag. Zo ook dit jaar, niks bijzonders maar toch speciaal, omdat Arie de 7 kruisjes had gehaald. En hoe ouder hoe gekker, maar ook hoe moeilijker het wordt om nog wat te verzinnen voor je verjaardag, Arie en Tonnie niet uitgezonderd. Maar dochter Petra, die 10 jaar geleden beiden al aan het boulen had gekregen, wist toch nog iets speciaals voor ze te verzinnen. Na geheim overleg met het bestuur werden Arie en Tonnie op hun verjaardagsfeest blij verrast met een heuse beker. Maar uiteindelijk niet bestemd voor henzelf, maar voor de club. 
Kort gezegd komt het erop neer dat de oude wisseltrofee voor het tête-à-tête toernooi na 17 jaar trouwe dienst ingewisseld is. En zoals gebruikelijk in de sponsorwereld is de nieuwe beker vernoemd naar de beide weldoeners. U raadt het al, het is de Aritonbeker geworden. De club kreeg deze mooie (of heeft u al weer bedenkingen) wisselbeker aangeboden bij het begin van het tête-à-tête toernooi.
Als club zijn we dus op 11 juli een heuse beker met grote oren rijker geworden. Wie wil die nou niet winnen.
Ja, wij allemaal wel, maar bekers winnen is niet voor iedereen weggelegd.
Ruud van Hintum bleek aan het eind van de toernooidag ook dit jaar opnieuw de grote winnaar en sleepte de eerste prijs en de nieuwe wisselbeker in de wacht.Later die avond zou blijken dat Boules de Boeuf een nieuwe wisselbeker rijker was geworden en voetbalminnend Nederland voor de derde keer een illusie armer.
